درآن روزی که شیدایی مِی پیمانه می خواهد

دلی  غم خوار دلدار  و غم  جانانه می خواهد

چو لیلی در پی  مجنون  و مجنون  در پی لیلی

چنان خاموشِ سرگردان ره  دیوانه می خواهد

صدا  کن مه لقا ؛  دل را ؛ شکسته  آه  تنهایی

تمام شهپر و  کامم که  گل پروانه  می خواهد

همان یاری که اندر دل هزاران شرحه می کارد

همان امید  الوانی ؛  که  از  بیگانه  می خواهد

بیا ساقی سبو  پرکن که ساغر  مرهم  دل شد

دل تنهای مدهوشم  که در میخانه  می خواهد

امید  و  آرزوهایم   زیار  و   ساقی  از  کف  شد

همه دنبال عیش خود همه سامانه می خواهد

الهی  در  گشا   رویم  ؛  که  امید   ازل  هستی

"جلیلی" با دلی تنها ؛ زتو  مستانه می خواهد